ایرانیان اصطلاحی دارند به اسم "چشم و هم چشمی"یعنی ما به دارایی های مادی اطرافیانمان توجه کنیم و تلاش کنیم در زمینه های مادی از آنها سبقت بگیریم آن هم به خاطر اصطلاحی به نام "رو کم کنی"
به عنوان نمونه دوست شخصی یک گوشی همراه گران قیمت دارد و آن شخص به خاطر خود نمایی و چشم و هم چشمی گوشی همراهی گرانقیمت تر از دوستتان تهیه کنید و اینطور استدلال کند که :مگر من چه از او کمتر دارم که او باید گوشی گران قیمت داشته باشد و من نه؟
این موارد را من در جامعه زیاد دیده ام و به نظر من این افراد می خواهند به نوعی خود نمایی کنند و خود را در جامعه از این راه معرفی کنند اما این افراد تاکنون به این نکته توجه داشته اند که حرص و طمع انسان آن هم در مسایل مالی انتها و پایان ندارد پس بهتر نیست در مسایل مادی به افرادی که سطح مالی پایین تری نسبت به ما دارند توجه کنیم تا قدر و ارزش وضع مادی خود را بفهمیم و درک کنیم
در پایان فراموش نکنیم که بی نیازی در قناعت است و انسانهای حریص و آزمند هیچ گاه فعل ماضی را صرف نمی کنند